Ο όρος ?δια βίου μάθηση? αναφέρεται σε μια φιλοσοφική αντίληψη, σύμφωνα με την οποία η εκπαίδευση θεωρείται ως μια μακροχρόνια διαδικασία που ξεκινάει από την γέννηση του ανθρώπου και συνεχίζει σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ως το πιο κατάλληλο και αστείρευτο μέσο για διαρκή προσωπική βελτίωση και επαγγελματική εξέλιξη.

Η εκπαίδευση ενηλίκων εντάσσεται στο ευρύτερο πεδίο της Δια βίου εκπαίδευσης και μάθησης από τα μέσα της δεκαετίας του 1990. Συμβάλλει στην κατανόηση των κοινωνικών και πολιτισμικών αλλαγών και στην προσαρμογή των ανθρώπων στις μεταβαλλόμενες συνθήκες της κοινωνίας της γνώσης, καθώς και στην κατάρτιση των ατόμων στον εργασιακό τους τομέα, στον εμπλουτισμό της προσωπικής τους ζωής και στον εκδημοκρατισμό της κοινωνίας.

Σε οποιαδήποτε ανάλυση των όρων "εκπαίδευση ενηλίκων" και "εκπαίδευση για ενηλίκους", ο όρος του ενηλίκου είναι σημαντικά δύσκολος να οριστεί, καθώς υπάρχουν πολλές και διαφορετικές ερμηνείες για το τι μπορεί να είναι "ενήλικος". Πολλοί σπεύδουν να συνδέουν την έννοια ενήλικος με την ηλικία. Όμως δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη ηλικία που να προσδιορίζει τον ενήλικο. Σύμφωνα με την UNESCO (1976), "ενήλικοι είναι εκείνοι που θεωρούνται ενήλικοι απ? την κοινωνία στην οποία ζουν".

Σύμφωνα με τον Βεργίδη (2005), η ιδέα της εκπαίδευσης ενηλίκων ανάγεται στον Πλάτωνα και στην πολιτική θέσμιση της αρχαίας ελληνικής πόλης. Αρκετούς αιώνες αργότερα, συγκεκριμένα τον 19ο αιώνα, δραστηριότητες εκπαίδευσης ενηλίκων αναπτύσσονται στην Κεντρική και Βόρεια Ευρώπη και δημιουργούνται θεσμοί που οργανώνονται συστηματικά, δημιουργώντας παράλληλα και την κατάλληλη υποδομή. Ουσιαστικός προς αυτήν την κατεύθυνση είναι ο ρόλος τουεργατικού κινήματος.

Η εκπαίδευση ενηλίκων συνδέεται με τις εκάστοτε συγκεκριμένες ιστορικές συνθήκες. Οι φορείς εκπαίδευσης ενηλίκων και οι δραστηριότητες τους αναπτύσσονται στα πλαίσια των κοινωνικοοικονομικών, πολιτισμικών και πολιτικών συνθηκών, που δημιουργούν ιστορικές δυνατότητες και περιορισμούς στη διαμόρφωση και στην εφαρμογή εκπαιδευτικών πολιτικών. Η ανάγκη οργάνωσης της εκπαίδευσης των ενηλίκων προέκυψε μετά τη Γαλλική Επανάσταση, την άνοδο της αστικής τάξης στην εξουσία τον 18ο αιώνα, τη διάλυση των συντεχνιών και τη συνεπακόλουθη αποδιοργάνωση του συστήματος της μαθητείας.